اکوسیستمهای مرتعی، منابع تجدیدپذیری هستند که علاوه بر تأمین علوفۀ مورد نیاز دامها در تنظیم هوا و جریانات هیدرولوژیکی، تأمین آب آبخیزها، جلوگیری از فرسایش خاک، کنترل آلودگیها و مسمومیتزدایی و تشکیل خاک از طریق تقویت فرایندهای خاکسازی، نقش مؤثری دارند. طبقهبندی مراتع از نظر میزان تولید علوفه و میزان پرداخت خسارت به مرتعداران، در شرایط بروز خشکسالی از جمله موضوعاتی است که همواره مورد توجّه مدیران و برنامهریزان منابع طبیعی کشور میباشد. استان کردستان، یکی از مناطق بسیار مستعدّ مرتعداری در کشور است. به منظور طبقهبندی مراتع در سطح این استان، پایگاه اطلاعاتی، شامل نقشههای توپوگرافی، شیب، سطوح ارتفاعی، جهت تابش، زمینشناسی، خاکشناسی، پوشش گیاهی، شبکة هیدروگرافی و لایههای اقلیمی دما و بارش ایجاد گردید. برای انجام این تحقیق از دادههای روزانة عناصر اقلیمی دما و بارش طی یک دورة آماری بلندمدت 19 ساله (1387-1369) استفاده شد. تمام این لایههای اطلاعاتی، منطبق بر نیازهای اکولوژیکی گیاهان مرتعی، وزندهی و طبقهبندی مجدد گردیدند و با استفاده از منطق بولین، نسبت به ترکیب و تلفیق این لایهها، اقدام و در نهایت نقشۀ طبقهبندی مراتع استان کردستان در 3 گروه مراتع خوب، متوسط و فقیر تهیه گردید. نتایج تحقیق نشان داد که استفاده از لایههای مختلف اطلاعاتی منطبق بر نیازهای اکولوژی گیاهان مرتعی، روشی بهینه برای ارائۀ یک طبقهبندی مناسب از مراتع میتواند باشد. از مجموع 7/2904642 هکتار مساحت استان کردستان، 2/378248 هکتار به مرتع خوب با توان درجۀ 1، 3/402891 هکتار به مرتع متوسط با توان درجۀ 2 و 1/411897 هکتار به مرتع فقیر با توان درجۀ 3 اختصاص یافته است.
مظفری, غلامعلی, & صفرپور, فرشاد. (1392). مدل اکولوژیکی پهنهبندی مراتع استان کردستان با تأکید بر عناصر اقلیمی دما و بارش. جغرافیا و پایداری محیط, 3(1), 23-39.
MLA
غلامعلی مظفری; فرشاد صفرپور. "مدل اکولوژیکی پهنهبندی مراتع استان کردستان با تأکید بر عناصر اقلیمی دما و بارش". جغرافیا و پایداری محیط, 3, 1, 1392, 23-39.
HARVARD
مظفری, غلامعلی, صفرپور, فرشاد. (1392). 'مدل اکولوژیکی پهنهبندی مراتع استان کردستان با تأکید بر عناصر اقلیمی دما و بارش', جغرافیا و پایداری محیط, 3(1), pp. 23-39.
VANCOUVER
مظفری, غلامعلی, صفرپور, فرشاد. مدل اکولوژیکی پهنهبندی مراتع استان کردستان با تأکید بر عناصر اقلیمی دما و بارش. جغرافیا و پایداری محیط, 1392; 3(1): 23-39.