پژوهش پیش رو با هدف تمهید زمینهی برنامه‌ریزی، به شناسایی سطح توسعه‌یافتگی کشاورزی شهرستانهای استان کرمانشاه پرداخته است. در این راستا از 52 شاخص توسعهی کشاورزی در زیربخشهای گوناگون بهره‌گیری شده است. پس از رفع اختلاف مقیاس و وزن‌دهی به هر شاخص با استفاده از روش تحلیل مؤلفه‌های اصلی، شاخص ترکیبی نهایی بهدست آمد. نتایج گویای آن است که بیشترین ضریب اختلاف بین شهرستانهای استان در زمینهی شاخصهای ترکیبی نهادی، نیروی انسانی و زیرساختی وجود دارد. از نظر سطح توسعهی کشاورزی شهرستانهای کرمانشاه و اسلام‌آباد غرب در رتبههای اول و دوم و شهرستانهای پاوه و ثلاث باباجانی در مرتبهی یازدهم و دوازدهم قرار گرفتند. همچنین وجود رابطهی مثبت و معنادار بین توسعهی زیرساختی و نهادی کشاورزی با توسعه در سایر زیربخشهای کشاورزی به تأیید رسیده است. بنابراین توجه به توزیع متوازن توسعه در بخش کشاورزی استان با تأکید بر توسعهی زیرساختی، نهادی و نیروی انسانی پیشنهاد شده است.
)